Ik stop ermee … omdat ik het niet meer leuk vindGeplaatst op: dinsdag 9 oktober 2018 om 20:30. Afgelopen week kwam bijgaand stuk onder onze aandacht waarin we zaken herkennen die ook onze vrijwilligers meemaken. Ruim 25 jaar ben ik bezig met jeugdvoetbal, als trainer, coördinator, scheidsrechter, kampleider en bestuurslid. Vele jaren heb ik met plezier en in samenwerking met andere vrijwilligers en ouders kinderen hun hobby, voetbal, laten uitoefenen. In die ruim 25 jaar is er natuurlijk heel wat veranderd. Ik heb er nooit veel moeite om mezelf aan te passen, omdat de spelersgroep, de organisatie of zelfs veranderingen in de maatschappij daarom vroegen. Maar de laatste jaren worden er geen veranderingen meer van me gevraagd. Nee, er worden zaken bij me afgedwongen:
En dit alles zonder te kijken of dit reëel is of dat er wordt gekeken naar de haalbaarheid voor de vereniging. Daarnaast wordt dit ook nog eens eenzijdig gedaan: dat het team invallers uit een ander team krijgt is vanzelfsprekend, maar wij zijn niet beschikbaar om een ander team te helpen. We willen allemaal dat ons kind zo hoog mogelijk speelt. Zelfs bij de lagere teams willen we doorselecteren op niveau, behalve als het eigen kind daar de dupe van is. Dit soort eisen zijn inmiddels regelmatige kost voor de Technische Commissie en het Bestuur en kost deze mensen heel veel tijd en energie. Vaak negatieve energie, want ook al geven we uitleg, zelden wordt dit antwoord als prettig ervaren of zelfs maar geaccepteerd. Pak uw eigen verantwoordelijkheid en werk met elkaar samen! Voetbal is een teamsport en de verenging zijn wij allemaal: spelers, ouders, kaderleden en supporters. Als we dat weer met z’n allen onderschrijven, dan maken “vele handen leuk werk”. Ik stop ermee … omdat ik het niet meer leuk vind.
|
