De wereld van seniorenvoetbal op zondagochtend

Geplaatst op: zaterdag 5 mei 2018 om 16:45.

Of ik nog een keer mee wilde voetballen, werd me vorige week zaterdag gevraagd op een verjaardagsfeestje. Vijf jaar geleden speelde ik mijn laatste officiële duel, tegen Bavos. Van de achttien spelers die nu op de lijst staan zouden er die zondag maar elf aan kunnen treden tegen Someren 12.

Niet zeker of ik speelgerechtigd zou zijn, fietste ik om half negen met mijn tasje (achteraf bleek zonder voetbalbroekje en handdoek) richting het voetbalveld.

De wereld van lagere seniorenvoetbal op de vroege zondagochtend, geweldig. Een ploeggenoot die om 9.00 uur twee tosti’s naar binnen werkt. Een reservespeler die liever de warming-up niet doet, het regent. De grensrechter die met een paraplu langs de zijlijn sjokt. Spelers die a-synchronisch naar de bal rennen. Blunders die leiden tot tegendoelpunten. Wereldpasses die niet begrepen worden. Discussies op hoog niveau in de rust over de te volgen tactiek. En een keeper die de bal bijna in eigen doel gooit.

In de absolute slotfase ziet de clubscheidsrechter dat een overtreding écht wel in het strafschopgebied wordt gemaakt en geeft de thuisploeg een penalty: 4-3 overwinning waar niets op af te dingen valt.

Het was voor de systemen van de KNVB te kort dag om mijn bondsnummer opnieuw te activeren. Eeuwig zonde. Vanaf de reservebank heb ik een heerlijke wedstrijd gezien. Na vijf jaar niets gedaan te hebben, enkele kilo’s er gratis en voor niks bij te hebben gekregen, had ik er maar wát goed tussen gepast.

God, wat blijft amateurvoetbal toch geweldig.